Farkında mısınız, nasıl da koşturuyor hayat? Hem de telaşına hepimizi ortak edip öyle koşuyor ardına bile bakmadan. Tamam, biliyoruz her gün yeni bir gün, hiçbir anın tekrarı yok şu hayatta. Ama bu kadarı da fazla değil mi? İnsan kısacık da olsa geriye dönüp bakmak, geçen zamanın değerlendirmesini yapmak, açık kalan hesapları kapatmak istemez mi? Ama yok işte…bir anlığına geçmişte kalsa aklımız bir daha hiç yakalayamayacak gibiyiz bugünü. “Anı yaşa”, “bugün geri kalan hayatının ilk günü” klişeleri de unutturmaya çalışıyor sanki kaçırdıklarımızı. Sakın arkana bakma diyor birileri sürekli sanki olması gereken zaten buymuş gibi.

Ben bazen durmak istiyorum. Durmak ve soluklanmak. Ama hayat da dursun istiyorum benimle birlikte. Herkes ve her şey. Soluklanayım ama hiçbir şey kaçırmayayım bir yandan da. Çok şey istiyorum di mi?